จิตวิทยาการกีฬาว่าด้วยกระบวนการสร้างและเสริมแรงจูงใจจากโค้ชและนักกีฬาเอง เพื่อให้มีความมุ่งมั่นในการฝึกซ้อม เป็นการพัฒนาความสามารถสูงสุดและนำความสามารถนั้นไปใช้ในการแข่งขันได้อย่างเต็มศักยภาพ เข้าใจถึงอิทธิพลของแรงกระตุ้น ความวิตกกังวล และการควบคุมตัวเอง โดยการฝึกสมรรถภาพทางจิตด้วยวิธีต่าง ๆ เพื่อจุดมุ่งหมายสูงสุดคือความแข็งแกร่งทางจิตใจ ความสัมพันธ์ระหว่างร่างกาย จิตใจ และสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกับการแสดงความสามารถสูงสุด การประสบความสำเร็จสำหรับนักกีฬาระดับสูงจิตใจเป็นสิ่งที่มีความสำคัญและสภาวะความลื่นไหลเป็นส่วนหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อการแสดงความสามารถสูงสุดและนำไปสู่ความสำเร็จในการกีฬา ซึ่งลักษณะของนักกีฬาที่ประสบความสำเร็จมีดังนี้ รู้วิธีการจัดการกับตนเอง (เล่นกีฬาเต็มความสามารถขณะที่ร่างกายผ่อนคลายและไม่กลัว) มีความมั่นใจในตนเองสูงมีสมาธิ ควบคุมตัวเอง และสถานการณ์ได้ มีทัศนคติในทางบวก เด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่น การฝึกเทคนิคทางจิตวิทยาการกีฬา สามารถแบ่งได้ 2 ประเภท คือ การฝึกแบบควบคุมจิตใจสู่ร่างกาย และแบบที่ 2 การฝึกแบบควบคุมร่างกายสู่จิตใจ ประกอบด้วย การนึกภาพหรือการจินตภาพ การรวบรวมสมาธิ การหยุดคิด การพูดกับตัวเอง และการกำหนดจุดมุ่งหมาย การฝึกกายเพื่อจิต หรือกายคุมจิต เป็นการสร้างสมดุลทางสรีระวิทยา ได้แก่ การผ่อนคลายกล้ามเนื้อ การกำหนดและควบคุมการหายใจ การทำสมาธิหรือความนิ่ง